26.4.08

Μια κόντρα που κρατά αιώνια




















Ο τίτλος ίσως κριθεί σήμερα στην Σκωτία, αν η Ρέιντζερς νικήσει την Σέλτικ, αλλά αυτό που σίγουρα ξάφνιασε αρκετούς ήταν το πρόβλημα που δημιουργήθηκε με τα πορτοκαλί παπούτσια του Γιάννη Σαμαρά στο ντεμπούτο του με την φανέλα των Κελτών. Το χρώμα τους προκάλεσε την μήνη των οπαδών των καθολικών, που του έστειλαν ορθά κοφτά την προειδοποίηση: μην τα ξαναφορέσεις! Γιατί όμως; Για να καταλάβει κανείς την κόντρα Σέλτικ και Ρέιντζερς που πηγάζει από την θρησκευτική διαμάχη αιώνων στην Σκωτία. Όλα ξεκίνησαν από τον Τριακονταετή Πόλεμος στην Βρετανία κράτησε τον 17ο αιώνα από το 1618 έως το 1648 και αφορμή του ήταν οι διαφορετικές θρησκευτικές πεποιθήσεις που είχαν οι Καθολικοί με τους Προτεστάντες. Πολλοί έχασαν την ζωή τους εκείνη την περίοδο υπερασπιζόμενοι τα πιστεύω τους. Όσο και αν αυτό ακούγεται περίεργο , η ίδια πίστη στον Χριστιανισμό υπό διαφορετικό πρίσμα οδήγησε κατά καιρούς σε ακρότητες και για πάρα πολλά χρόνια ο σεκταριανισμός (δηλαδή ο διαχωρισμός των ανθρώπων ανάλογα με τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις) στην Ιρλανδία και στην Σκωτία υπήρξε τόσο έντονος με αποτέλεσμα ακόμη και συγγενείς να μην αλλάζουν καλημέρα. Ακόμη νωρίτερα, στον 16ο αιώνα ο θρησκευτικός ηγέτης του προτεσταντικού ρεφορμισμού Τζον Νοξ και οι άνθρωποι που τον ακολουθούσαν πιστά εφάρμοσαν το δόγμα της εθνικής κάθαρσης από τους καθολικούς σε ολόκληρη την Σκωτία, αλλά και την πάταξη κάθε μορφής αντίδρασης από επιστήμονες που ήγειραν ερωτήματα. Εκείνους τους κατηγόρησαν ότι ακουμπούν ή και ξεπερνάνε τα όρια του αθεϊσμού. Στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, όποιοι ακολουθούσαν τον Παπισμό ή εξέφραζαν την αντίθεση τους στον Προτεσταντισμό εκτελέστηκαν άμεσα για παραδειγματισμό.

Στο ποδόσφαιρο η αιώνια κόντρα της Ρέιντζερς με την Σέλτικ συνεχίζεται αδιάλειπτα. Οι οπαδοί της Σέλτικ είναι καθολικοί και εκείνοι της Ρέιντζερς είναι προτεστάντες και η κόντρα τους ξεπερνά τα όρια. Προσωπικά δεν θεωρώ πως υπάρχει άλλο ντέρμπι σε όλο τον πλανήτη που να πλησιάζει έστω το μίσος και την έχθρα που νοιώθουν οι μεν για τους δε. Ούτε το Μπαρτσελόνα-Ρεάλ ούτε το Μπόκα- Ρίβερ που έχουν μεν πολλά κοινά στοιχεία με αυτή την αναμέτρηση, αλλά ούτε στο ελάχιστο δεν υπάρχει αυτό το κοινωνικό υπόβαθρο στην διαμάχη. Όποιος ζήσει μέσα στο γήπεδο την ατμόσφαιρα ενός “Old Firm” όπως αποκαλούν τοι ντέρμπι αυτό λόγω της παλαιότητας στην αντιπαλότητα - θα το επιβεβαιώσει. Ομολογώ πως τάκλιν στα πρώτα δέκα δευτερόλεπτα οποιασδήποτε αναμέτρησης σαν ένα… δολοφονικό του Γκρέιαμ Σούνες (τότε παίκτη και προπονητή στην Ρέιντζερς) το 1987 στον Ρόι Αιτκεν της Σέλτικ δεν έχω δει ποτέ και πουθενά αλλού!

Η ομάδα της Ρέιντζερς ιδρύθηκε το 1873 ως μια Πρεσβυτεριανή Λέσχη Αγοριών. Στην αρχή δεν εκπροσωπούσαν κάτι συγκεκριμένο από πλευράς θρησκευτικής αλλά συνασπίστηκαν στις τάξεις τους όλοι εκείνοι που δεν έβλεπαν με καλό μάτι την επιτυχία της Σέλτικ και των καθολικών που την ακολουθούσαν, τα επόμενα χρόνια. ΟΙ Κέλτες εξέφραζαν και εκφράζουν το καθολικό στοιχείο όχι μόνο της Σκωτίας, αλλά και της Ιρλανδίας. Η ομάδα γεννήθηκε το 1887 και έγινε η πρώτη αγγλοσαξωνική εκπρόσωπος που κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1967 στην Λισσαβόνα με την νίκη της επί της Ιντερ του Ελένιο Ερέρα, κλασσικής αντιπροσώπου του κατενάτσιο που διέθετε σύμβολα όπως ο Ματσόλα, ο Κόρσο και ο Φακέτι. Τα χρώματα αλλά και τα σύμβολα της ομάδας, το πράσινο και το
τετράφυλλο τριφύλλι παραπέμπουν στις ιρλανδικές ρίζες της .

Ο κύκλος του μίσους

Το πρώτο ματς της Σέλτικ ήταν εναντίον της… Ρέιντζερς στις 28 Μαίου 1888. Για να συμπληρώσει ομάδα η Σέλτικ ζήτησε οκτώ παίκτες δανεικούς από την Χιμπέρνιαν του Εδιμβούργου, την ομάδα που εκπροσωπούσε έως τότε το ιρλανδικό στοιχείο στην Σκωτία. Μάλιστα το όνομα Ibernia στα λατινικά σήμαινε ακριβώς αυτό στα λατινικά: Ιρλανδία. Οι δανεικοί παίκτες έκαναν μία χαρά την δουλειά τους και νίκησαν με 5-2 τους Προτεστάντες της Ρέιντζερς ανοίγοντας τον χορό. Το «Old Firm» δεν άρχισε δυσοίωνα, ούτε είχε προβλήματα. Αντίθετα τα πρώτα χρόνια οι σχέσεις ανάμεσα στις δύο κοινότητες ήταν καλές και τα ποδοσφαιρικά ματς βοηθούσαν στην σύσφιξη των σχέσεων. Σύντομα όμως, άρχισε ο κύκλος του μίσους. Οι πρώτες δύο δεκαετίες του 20ου αιώνα δημιουργήθηκε ένταση από την μετανάστευση πολλών Ιρλανδών από το Μπέλφαστ, που δούλευαν στα ναυπηγεία επειδή η εταιρεία τους άλλαξε έδρα και πήγε στην Γλασκώβη. Αυτό εκτόξευσε στα ύψη το μίσος για τους καθολικούς. Με την ανεργία και την οικονομική ανέχεια που ακολούθησε την περίοδο του μεσοπολέμου να χειροτερεύει το βιοτικό επίπεδο, δεν ήταν δύσκολο να εντοπιστούν οι αποδιοπομπαίοι τράγοι. Κάθε Ιρλανδός εργάτης έγινε στόχος από τους προτεστάντες. Οι Billy Boys, οι οπαδοί της Ρέιντζερς εμπνεύστηκαν το όνομα τους από τον Γουλιέλμο της Οράγγης (William of Orange). Το προσωνύμιο του Ολλανδού βασιλιά ακόμη και σήμερα σε πολλές περιοχές της Ιρλανδίας και της Σκωτίας είναι King Billy και ήταν αυτός που εγκαθίδρυσε με την απόβαση της 5ης Νοεμβρίου του 1688 στο Μπρίξαμ της νοτιοδυτικής Αγγλίας τον προτεσταντισμό ξεριζώνοντας την καθολική μοναρχία. Το πορτοκαλί λοιπόν συνδέθηκε με την Ρέιντζερς και αυτό εξηγεί το μένος για τα παπούτσια του Σαμαρά!

Σε λάθος τόπο με λάθος φανέλα

Οι Billy Boys έφτιαξαν την δική τους έκδοση της Κου Κλουξ Κλαν όταν έγιναν κυνηγοί κεφαλών στην Γλασκώβη και έκαναν επιθέσεις σε κάθε Ιρλανδό μετανάστη. Οι Fenians, δηλαδή οι Ιρλανδοί νασιοναλιστές που από την δεκαετία του 1850 ήταν αντίθετοι στην βρετανική κυριαρχία στην χώρα τους, εντάχθηκαν στον στρατό των οπαδών της Σέλτικ η οποία έγινε σύμβολο τους. Για χρόνια άνθρωποι δεν μπορούσαν να βρουν δουλειά σε εταιρεία που ο ιδιοκτήτης ήταν προτεστάντης (ή καθολικός ανάλογα) τα παιδιά δεν μπορούσαν να κάνουν μάθημα στο ίδιο κτίριο στο σχολείο με άλλα που είχαν διαφορετικό δόγμα! Στα μπαρ αν φορούσες σταυρό για παράδειγμα, (δείγμα εξτρεμιστικού καθολικισμού) δεν σε σέρβιραν στις γειτονιές των προτεσταντών! Άτυχοι άνθρωποι έχασαν την ζωή τους φορώντας την λάθος φανέλα σε λάθος σημείο στην πόλη! Ακόμη και η αστυνομία μπήκε σε λάθος μονοπάτια για πολλά χρόνια , απαγορεύοντας στους οπαδούς της Ρέιντζερς να ανοίγουν βρετανικές σημαίες( την επίσημη του κράτους δηλαδή) μέσα στο «Πάρκχεντ» την έδρα της Σέλτικ γιατί ήταν κάτι που μπορεί να προβόκαρε το πλήθος! Ένα πλήθος που κατέκλυζε τις εξέδρες με σημαίες της Ιρλανδίας! Από την άλλη για χρόνια, συνιστούσαν σε παίκτες και οπαδούς της Σέλτικ να μην κάνουν τον σταυρό τους (κάτι που εξοργίζει τους φανατικούς προτεστάντες) στην έδρα της Ρέιντζερς το «Αιμπροξ».
Φτάσανε πολλές φορές στα άκρα τα πράγματα σε αγώνες μεταξύ των δύο ομάδων. Το 1975, συνέβησαν δύο απόπειρες δολοφονίας, δύο επιθέσεις με μπαλτά, μία με τσεκούρι, εννέα μαχαιρώματα και 35 συμπλοκές με πέτρες, ρόπαλα, αλυσίδες. Το 1999 μέσα σε λίγες ώρες γύρω από το γήπεδο και στο κέντρο της πόλης είχαμε δύο νεκρούς από μαχαιρώματα και έναν από βέλος! Η πιο σκληρή εικόνα αφορούσε την επίθεση σε έναν 16χρονο τον Τζέιμς ΜακΦάντεν που μαχαιρώθηκε έξω από μία ιρλανδέζικη παμπ, στο στήθος και στο στομάχι από οπαδούς της Ρέιντζερς!
Η αστυνομία τα τελευταία χρόνια αποφάσισε να δράσει. Τα μέτρα πριν , μετά και κυρίως κατά την διάρκεια του ματς είναι δρακόντεια. Αλλά και πάλι το μίσος είναι τόσο μεγάλο και περνάει μέσα από τις οικογένειες που μοιάζουν με σταγόνα στον ωκεανό τα όποια κατασταλτικά αλλά και προληπτικά μέτρα.

Πιστοποιητικό θρησκείας για δουλειά !

Το θρησκευτικό χάσμα μεταξύ των δύο συλλόγων υπήρξε τόσο αγεφύρωτο για πάρα πολύ μεγάλο διάστημα που δεν έδιναν συμβόλαια σε όποιον ήξεραν ότι πιστεύει σε αντίθετο δόγμα από εκείνο που πρέσβευαν. Όταν μια εφημερίδα έθεσε το ερώτημα «γιατί η ομάδα της Ρέιντζερς δεν παίρνει καθολικούς;» είδε την κυκλοφορία της να μειώνεται στο μισό και στη συνέχεια έκλεισε! Η Σέλτικ πάντως υποχώρησε πρώτη σε αυτό το σημείο και από την δεκαετία του 50, δειλά δειλά άρχισε να κάνει άνοιγμα σε καλούς παίκτες που δεν ήταν καθολικοί. Η Ρέιντζερς όμως ήταν ακραιφνώς ομάδα Διαμαρτυρόμενων. Ακόμη και οι γραμματείς που δούλευαν στα γραφεία, έπρεπε να προσκομίσουν χαρτιά της θρησκείας ακόμη και των γονέων τους για να βρουν δουλειά! Ανάμεσα στα υπόλοιπα εκπληκτικά που διαπιστώνει κανείς αναλύοντας την ιστορία των δύο ομάδων, είναι πως η Γκλάσγκοου Ρέιντζερς από το 1873 έως σήμερα άλλαξε μόνο 14 προπονητές! Δεν είναι τυπογραφικό λάθος! Καλά διαβάσατε…Μόλις 14 προπονητές. Ο Γουόλτερ Σμιθ μάλιστα έχει ξαναδουλέψει στις αρχές της δεκαετίας του 90 κατακτώντας επτά πρωταθλήματα, συν τον Τζοκ Γουάλας που επίσης πέρασε σε δύο διαφορετικές περιόδους από τον πάγκο, άρα ο αριθμός είναι 12 τεχνικοί σε 134 χρόνια! Ούτε η Σέλτικ πάει πάντως πίσω. Στον Πάγκο της έχουν κάτσει συνολικά 15 διαφορετικοί άνθρωποι, κάτι επίσης εντυπωσιακό αφού μιλάμε για 120 χρόνια ιστορίας!
Ένας λόγος που δεν άλλαζαν συχνά προπονητές οι δύο ομάδες ήταν και θρησκευτικός. Μόνο φανατικοί ρεφορμιστές προτεστάντες μπορούσαν να κάνουν αίτηση για την δουλειά στην Ρέιντζερς οπότε δεν υπήρχαν πολλοί υποψήφιοι. Ο Μπιλ Στρουθ πάντως κατάφερε να μείνει για 34 χρόνια στην θέση του από το 1920 έως το 1954. Στην Σέλτικ ο πρώτος προπονητής, φανατικός καθολικός , ο Γουίλι Μάλει έμεινε στην θέση του από το 1888 έως το….1940, κατακτώντας 16 πρωταθλήματα!

Η Ρέιντζερς από άποψη τίτλων είναι η πιο πετυχημένη ομάδα στον πλανήτη έχοντας 108 τίτλους στην συλλογή της ( 51 πρωταθλήματα , 31 κύπελλα, 25 λιγκ καπ και ένα Κύπελλο Κυπελλούχων). Μάλιστα το 1999 νικώντας την Αμπερντίν στον τελικό του Κυπέλλου Σκωτίας έγινε ο πρώτος ποδοσφαιρικός σύλλογος που έφτανε τους 100 τίτλους. Η Σέλτικ αντίθετα είναι πιο πετυχημένη στην Ευρώπη από την αιώνια εχθρό της με ένα Κύπελλο Πρωταθλητριών(1967) και άλλους δύο χαμένους τελικούς (1970 στο ίδιο Κύπελλο και το 2003 στο ΟΥΕΦΑ) αλλά στην Σκωτία υπολείπεται σε διακρίσεις. Έχει κατακτήσει 41 πρωταθλήματα, 34 Κύπελλα και 13 Λιγκ καπ δηλαδή συνολικά 89 τίτλους μαζί με το Κύπελλο Ευρώπης του 1967. Πριν μερικά χρόνια και οι δύο ομάδες έκαναν αίτημα να φύγουν από το πρωτάθλημα της Σκωτίας και να ενταχθούν στην Πρέμιερ Λιγκ αλλά η ΟΥΕΦΑ απέτρεψε την αγγλική ομοσπονδία από το να αποδεχτεί την επιθυμία. Εκείνη την εποχή επίσης υπήρξε μία μοναδική σύμπνοια των διοικήσεων, με κοινό σπόνσορα την μπύρα Carling καθώς και κοινή συμφωνία με το τηλεοπτικό καλωδιακό κανάλι NTL που είχε αποκτήσει τα δικαιώματα τους. Αυτή την προσπάθεια να έρθουν κοντά οι δύο διοικήσεις δεν την είχαν δει με καλό μάτι οι οπαδοί και σύντομα τράβηξαν και πάλι μοναχικούς δρόμους!

Μην κάνετε τον σταυρό σας!

Από κάθε άποψη λοιπόν το 1989 είναι μια «ιστορική» χρονιά, σπάζοντας μια παράδοση 116 ετών. Ο Μο Τζόνστον έγινε ο πρώτος ρωμαιοκαθολικός που πήρε μεταγραφή στη Ρέιντζερς. Έπαιζε στη γαλλική Ναντ και είχε περάσει και από την Γουότφορντ στην Αγγλία , αλλά η καριέρα του στην Σέλτικ ήταν αυτή που πυροδότησε το φυτίλι. Την πρώτη μέρα που υπέγραψε, πολλοί φίλοι της Ρέιντζερς συγκεντρώθηκαν έξω από το «Αιμπροξ» και έκαψαν τα εισιτήρια διαρκείας σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Οι αντιδράσεις συνεχίστηκαν για καιρό και ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. Ο Μο Τζόνστον δεν κέρδισε ποτέ μία θέση στις καρδιές και την εμπιστοσύνη των οπαδών αν και έκανε αυτό που ήξερε πολύ καλά: σκόραρε σχεδόν σε κάθε ματς.

Ωστόσο η ενέργεια του τρία χρόνια νωρίτερα, σε αγώνα της Σέλτικ κόντρα στη Ρέιντζερς, να χτυπήσει με κεφαλιά έναν αντίπαλο και να αποβληθεί δεν τον βοηθούσε. Όχι για την αποβολή αλλά γιατί φεύγοντας για τα αποδυτήρια έκανε το σήμα του …σταυρού στους οπαδούς της Ρέιντζερς! Κάτι που έγινε και με τον Πολωνό γκολκίπερ της Σέλτικ Αρθουρ Μπόρουτς, επίσης Ρωμαιοκαθολικό, τον Φεβρουάριο του 2006 επειδή έκανε τον σταυρό του. Η αστυνομία θεώρησε πως προβοκάρισε τους οπαδούς των «Gers» που τον μήνυσαν και η ιστορία έφτασε έως το δικαστήριο. Πρωτόδικα καταδικάστηκε σε δίμηνη φυλάκιση αλλά έκανε έφεση. Το αιτιολογικό της απόφασης εξηγούσε πως σε έναν ανοιχτό χώρο κάποιος οφείλει να προσέχει τις κινήσεις του για να μην εξάπτονται τα πάθη! Στην ήττα της Σέλτικ με 3-0 από την Ρέιντζερς, τον Οκτώβριο ο Μπόρουτς αρνήθηκε να δώσει το χέρι του στο τέλος του ματς στον αρχηγό των νικητών Μπάρι Φέργκιουσον. «Δεν αισθάνομαι πως οφείλω να συγχαρώ κάποιον προτεστάντη ο οποίος δεν σέβεται τα πιστεύω μου και την προσωπικότητα μου» είπε αλλά η ομάδα του τον τιμώρησε με πρόστιμο θεωρώντας πως η πράξη του έκανε κακό στο προφίλ του συλλόγου!

Στην περίπτωση του Τζόνστον πάντως πριν από 18 χρόνια η κατάσταση είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Ένας σύνδεσμος οπαδών της Ρέιντζερς έκλεισε σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Ο ίδιος ο παίκτης φοβόταν για την ζωή του και αποφάσισε να προσλάβει προσωπική φρουρά επί 24ωρου βάσης. Οι οπαδοί της Σέλτικ βρήκαν τρόπο και επιτέθηκαν στον πατέρα του και του έκαψαν το αυτοκίνητο. Ο ίδιος έκανε τα πάντα για να γίνει αρεστός στους οπαδούς της νέας του ομάδας φτάνοντας στο σημείο ακόμα και να φτύσει το έμβλημα της Σέλτικ! Οι αντιδράσεις παρέμεναν ακραίες και έτσι μετά από μόλις ένα χρόνο αποφάσισε να φύγει!
Σήμερα, ο Γιώργος Σαμαράς θα γίνει ο δεύτερος Έλληνας, μετά τον Σωτήρη Κυργιάκο που αγωνίστηκε στην Ρέιντζερς που θα βιώσει το απόλυτο ντέρμπι και μία αληθινή εμπειρία ζωής!

Χρήστος Σωτηρακόπουλος, Sportday

21.4.08

Με τα φώτα νυσταγμένα και βαριά ΙΙ
















Zurich, Winterthur, Embrach, Maerstetten, Dagmersellen, Sursee, Luzern, Bern, Geneve, Annecy...

14.4.08

Γκρέκο μασκαρά
















Λοιπόν τώρα που πλησιάζει ο καιρός να φύγω από τη μάταιη τούτη Κ. Ευρώπη, θα θελα να θίξω ορισμένα θέματα. Θέματα τα οποία οι Έλληνες που δεν έχουν ξοδέψει χρόνο για να διαμείνουν στο εξωτερικό δεν πρόκειται να γνωρίσουν από την τηλεόραση ή τις αφηγήσεις γνωστών τους. Έχουν πολλοί περίεργες εντυπώσεις ρε παιδί μου. Θα κάνω λοιπόν ένα δεκάλογο με αυτά που πολλοί νομίζουν ότι είναι καθαρά οργανωμένα από το κράτος, όμως δεν μπορούν να καταλάβουν ότι την τελική εικόνα μπορούν να διαμορφώσουν οι ίδιοι οι πολίτες. Πάμε λοιπόν:

1. Ασφάλιση

Λέει ο Έλληνας: Στο εξωτερικό, το κράτος φροντίζει για καλή ποιότητα ασφάλισης, στη σωστή ηλικία, καλά χρήματα, παροχές κλπ.
Όταν όμως ήρθε η σειρά σου, τη δεκαετία του 80 ήρθε ο καημένος ο αρμόδιος υπάλληλος να σου ζητήσει χρήματα για να πληρώσεις ασφάλεια μαγαζάτορα, ελεύθερε επαγγελματία και δε συμμαζεύεται, και εσύ τον έδιωξες με τις κλωτσιές. Μην πούμε για τις αγροτικές συντάξεις. «Με Αντρέα περνούσαμε καλά». Ναι, το κράτος μας έχει κατακλέψει τα ταμεία, αλλά με τα συλλαλητήρια που οργανώνουν οι εργατοπατέρες που δε δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους , το μόνο που θα καταφέρεις είναι να βγεις όντως νωρίτερα σε μια σύνταξη της πείνας , επιβαρύνοντας ακόμα περισσότερο τα ταμεία, μέχρι να ξεκινήσουν να δουλεύουν ποιοι; – για μάντεψε – τα παιδιά σου.

2. Πολιτική

Λέει ο Έλληνας: Στο εξωτερικό, οι πολιτικοί δεν εμπλέκονται τόσο βαθειά σε θέματα που δε θα πρεπε και οι πολίτες διαμορφώνουν μόνοι τους τη ζωή τους.
Όταν όμως ήρθε η σειρά σου, έτρεξες να παρακαλέσεις το γνωστό του γνωστού που ξέρει τον τάδε βουλευτή, για να διορίσει την κορούλα σου που είναι τόσο καλό κορίτσι ή να πάρει από τα σύνορα το φαντάρο γιο σου που έχει τόσο ταλαιπωρηθεί. Λες και δεν έχει ο καθένας έναν γνωστό, του γνωστού, ω γνωστέ. Αν δεν μπορείς να καταλάβεις ότι μόνος σου τρέφεις αυτήν την κατάσταση και ενδυναμώνεις τον κάθε τεμπελχανά γλύφοντας και ζητώντας ρουσφέτια, τότε είσαι άξιος της μοίρας σου. Ή μήπως κάθε φορά που έρχονται οι εκλογές μας πιάνει το συναίσθημα της πολιτικής ευθύνης και αρχίζουμε να ψαχνόμαστε για το καλό του τόπου… μάλλον όχι.

3. Δημόσιο

Λέει ο Έλληνας: Στο εξωτερικό, οι θέσεις στο δημόσιο καταλαμβάνονται αξιοκρατικά και δεν υπάρχει αυτός ο υπερπληθυσμός στις υπηρεσίες.
Όταν όμως ήρθε η σειρά σου, όλο και θα έκανες μια αίτηση… όχι; ε όλο και θα κρυφοκοίταξες μια αγγελία… όχι; έλα τώρα, μα δε θα σε ενδιέφερε να γίνεις κι εσύ καθηγητής πανεπιστημίου, νοσοκομειακός γιατρός, αξιωματικός του ελληνικού στρατού, καρεκλοκένταυρος-άχρηστος-άπλυτος-αυθάδης υπάλληλος σε ΔΕΗ, ΟΤΕ, νομαρχία, δημαρχείο… δε σου πέρασε από το μυαλό να γίνεις κι εσύ ένας από αυτούς που καθημερινά βρίζεις; Σίγουρα δεν είχες μια κουβέντα βρε παιδί μου με κάποιον πολιτικό ή πολιτικο-ποιημένο που λέγαμε παραπάνω;

4. Αστυνομία

Λέει ο Έλληνας: Στο εξωτερικό, η αστυνομία παρέχει σωστή αστυνόμευση, επεμβαίνει μόνο όπου πρέπει και βοηθάει πραγματικά τους πολίτες.
Όταν όμως ήρθε η σειρά σου, έπαιξες μπάτσες με τον μπάτσο. Παρακάλεσες να μπεις από την… πίσω πορτούλα για να πάρεις αύριο το καινούριο διαβατήριο και την ταυτότητα με τους λατινικούς χαρακτήρες, βρήκες κάποιον γνωστό να σου σβήσει τις κλήσεις για διπλο-τριπλο-τετραπλο παρκάρισμα και ούτω καθεξής. Τότε η αστυνόμευση ήταν καλή μάλλον. Και το καημένο το κοριτσάκι της δημοτικής αστυνομίας που τόλμησε να σε ενοχλήσει με τη σφυρίχτρα του επειδή είχες παρκάρει πάνω στην πρόσβαση των αναπήρων, δε νομίζω να μη το έβρισες. Άντε μωρέ μάθανε και αυτές.

5. Οδήγηση

Λέει ο Έλληνας: Στο εξωτερικό, οι οδηγοί έχουν σωστή οδική συμπεριφορά, όμως και το κράτος βοηθάει με τους σωστούς δρόμους, τη σηματοδότηση και τη νομοθεσία.
Όταν όμως ήρθε η σειρά σου, πώς και από πού πήρες το δίπλωμα οδήγησής σου; Δε νομίζω βέβαια από κει που κοστίζει κάτι παραπάνω, αλλά το παίρνουν ολοι, ε; Και βρίζεις μετά τις γυναίκες (μα και αυτές από την ίδια σχολή οδηγών το πήραν) ή τους ηλικιωμένους (μα και αυτοί κάποιον λάδωσαν για να ανανεώσουν το δίπλωμα). Και φυσικά πληρώνεις κανονικά τις κλήσεις που λέγαμε παραπάνω για παρκάρισμα, δεν οδηγείς έχοντας πει 5-6 ποτά, φοράς ζώνη και φοβάσαι και τρέμεις τα ραντάρ που καταγράφουν τα 200+ χιλιόμετρα του Χιουντάι που θα ξεπληρώσεις σε 120 μηνιαίες δόσεις. Όπως στο εξωτερικό.

6. Συγκοινωνίες

Λέει ο Έλληνας: Στο εξωτερικό, οι άνθρωποι προτιμούν τις δημόσιες συγκοινωνίες διότι υπάρχει σωστό δίκτυο, δεν υπάρχουν καθυστερήσεις κλπ.
Όταν όμως ήρθε η σειρά σου, στα 18,19 βαριά 20 ζήτησες κι εσύ από τον μπαμπά το δικό σου αμάξι. Εμ τι, να μην κάνεις μια βόλτα το μωρό το καλοκαίρι στη Χαλκιδική, σα φοιτητής στη Θεσσαλονίκη σου είναι απαραίτητο. Λες και ακόμα κι αν κάνουν μετρό σε κάθε πόλη της Ελλάδας, εσύ δε θα παίρνεις το αμάξι. Στο εξωτερικό έχουν μάθει να παίρνουν και το ποδήλατο και ας βρέχει, και ας είναι 60 χρονών, και ας κουβαλάνε πολλά πράγματα. Και αν πάρουν το αυτοκίνητο, έχουν μάθει να δίνουν 5, 10, 15 ευρώπουλα στο υπόγειο πάρκινγκ. Ενώ εσύ τα τσιγκουνεύεσαι και βάζεις το αυτοκίνητο όπου βολεύει· τα 100 ευρώ για την καινούργια κολώνια ή το φόρεμα της γκόμενας δεν τα τσιγκουνέυτηκες.

7. Περιβάλλον

Λέει ο Έλληνας: Στο εξωτερικό, ο κόσμος σέβεται το περιβάλλον, όμως και οι δρόμοι είναι πεντακάθαροι – τσίχλα πετάς κάτω και έρχεται ο άλλος και τη μαζεύει.
Όταν όμως ήρθε η σειρά σου, είσαι σίγουρος πως σκέφτηκες το περιβάλλον και πάνω απ’ όλα τον συνάνθρωπό σου; Οι κουράδες και οι φλούδες καρπούζι που επιπλέουν στις θάλασσες δεν είναι σίγουρα δουλειά των γλάρων. Και τι να πω αλήθεια γι’ αυτούς που ακόμα ανοίγουν στο δρόμο το παράθυρο του αυτοκινήτου και αδειάζουν το τασάκι. Ελάχιστοι νοιάζονται για την ανακύκλωση, για τις πινακίδες «απαγορεύεται το κάπνισμα», για την αλόγιστη σπατάλη νερού και ενέργειας. Μα τι ζώα που είμαστε. Μμμ λάθος. Τα ζωάκια όταν κάνουν την ανάγκη τους, ρίχνουν και λίγο χώμα από πάνω για να τα καλύψουν. Εμείς είμαστε ικανοί για όλα.

8. Ακρίβεια

Λέει ο Έλληνας: Στο εξωτερικό, οι μισθοί είναι διπλάσιοι από τους δικούς μας, ενώ οι τιμές των προϊόντων ίδιες ή και πολλές φορές φθηνότερες.
Όταν όμως ήρθε η σειρά σου, προσπάθησες καθόλου να προσαρμοστείς στα ελληνικά δεδομένα και να χαράξεις την πορεία σου αναλόγως; Η λέξη ακρίβεια είναι άκυρη· για άλλους μπορεί να είναι και φθήνεια. Γιατί, για να περνάς καλύτερα, είτε μπορείς να ρίξεις τις τιμές εσύ (δύσκολο ακούγεται) είτε να μοχθήσεις για κάποιον καλύτερο μισθό. Αν μόχθησες στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στη δουλειά κλπ., τότε μπράβο σου. Τότε πολύ πιθανόν να ξεφύγεις από τα 700 ευρώ βασικό μισθό και να μη μυξοκλαίγεσαι και να μοιρολατρείς. Αν πάλι δε θέλεις να προσαρμοστείς στα ελληνικά δεδομένα, «ανοίγεις ένα σουβλατζίδικο στο κέντρο του Λονδίνου, του ‘Αμστερνταμ, του Παρισιού και χέζεσαι στο τάληρο να ‘ουμ». Άντε τράβα να σε δω να σε χαρώ. Να ‘ουμ.

9. Τεχνολογία

Λέει ο Έλληνας: Στο εξωτερικό, το κράτος σε συνεργασία με τις εταιρείες παρέχει προϊόντα και υπηρεσίες που εδώ θα τις δούμε σε δέκα (10) χρόνια.
Όταν όμως ήρθε η σειρά σου, και σου προτάθηκε και σένα να δοκιμάσεις κάποια νέα τεχνολογία, είπες ότι περιμένεις πρώτα να τη δοκιμάσει κάποιος άλλος και μετά θα δεις. Και ο άλλος σε πληροφορώ έτσι είπε, ότι περιμένει εσένα πρώτα να τη δοκιμάσεις. Πόσα άραγε χρόνια θα περάσουν για να κυκλοφορήσουν υβριδικά αυτοκίνητα στην Ελλάδα (αυτά ρε δεν πάνε μία),για να δοκιμάσουμε εναλλακτικές παροχές ενέργειας όπως το φυσικό αέριο (κι αμα γίνει κάνα μπάμ;), για να εμπιστευτούμε κάποια εναλλακτική εταιρεία τηλεφωνίας (ο ΟΤΕ είναι εγγύηση, βαριέμαι τώρα να αλλάζω);

10. Ανεργία

Λέει ο Ελληνας: Στο εξωτερικό, το κράτος βοηθάει ώστε τα ποσοστά ανεργίας να παραμένουν χαμηλά, εκεί υπάρχει έπαγγελματική αποκατάσταση και κρατική πρόνοια.
Όταν όμως ήρθε η σειρά σου, νοιάστηκες ουσιαστικά για την παιδεία και μετέπειτα την αντίστοιχη αποκατάσταση τη δικιά σου ή ακόμα του παιδιού σου; Πόσοι και πόσοι βγάλαν μια σχολή στα 5,6,7 χρόνια μόνο και μόνο για να έχουν τελικά ένα χαρτί σκουπίσματος και… «βλέπουμε μετά μωρε. Θα κάνω και το μεταπτυχιακό της σχολής, θα πάω και στρατό… έχω ακόμα». Ναι, και στα 30 θα βγεις στην αγορά εργασίας και μετά από μερικούς μήνες περιπλάνησης στα καφέ, τα μπαρ και τα κλαμπ, δύσκολα να αγοράσεις άλλο χρόνο. Ε μετά ας κάνουμε μια πορεία διαμαρτυρίας για να μεριμνήσει το κράτος να βγεις στη σύνταξη. Τι τζάμπα έχουμε δημοκρατία;

Με τις υγείες σας.

A wise man once said:
"Αν νομίζεις ότι είσαι μικρός για να αλλάξεις τον κόσμο, δοκίμασε να κοιμηθείς στο ίδιο δωμάτιο με ένα κουνούπι"
Άγνωστος